Şeyh İsa Hazretleri kendine ait şiirler
Bu şiirler çok latif anlamlar içermektedir, anlam açıklanırsa gizem kalmaz, kafa yormak gerek. 14. 15. Yüzyıllarında genelde şiirler Arapça farsça yazılırdı, Şey İsa Hazretleri ve pirinin Babası Kayserili Şeyh İbrahim Tennuri Hazretleri, o dönemde Türkçe şiir yazmaya özen göstermişler.
Zikre başlamadan kendisine ait şu şiiri okurdu.
Ben biçare yüzü kare,
Hazretine nice vare,
Meğerki Çalabım bana,
Nasuhleyin tevbe vere.
Allah desem ar olmaya
Mümin kalbi tar olmaya
Allah diyen âşıklara
Sende özge yar olmaya.
KOMŞU
Çu komşu komşuya eldir ayaktır.
Düşüncek birbirine dayaktır
Kim eza eylese komşuya bunda
Kopar elsiz ayaksız yarın andan.
ESKİ DÜŞMAN
Eski düşman kişiye dost olmaz.
Nitekim Ebu Cehil imana gelmez.
Bu Halıkın ahdine durmazları çok,
Unutmuşlar elest ahdin bilir yok.
Acemi durmasa ahdine hayvan
Yılandan daha azgın şimdi insan
Ne geldiği yeri bilür ne ahdi
İyilik yavrularıdır ceddi cehdi
Birbirine girmiş halk-ı âlem
Ögün anlar sevkin yoklar yok âdem
Varır mescitlere dir adım âdem
Dimez ücretle niçün adım âdem
İbadet(34) farz iken kendü başına
İyilik gavgasına yayılır düşüne
Alırlarsa eğer vakfı elinden
Kesilür vardığı mescid yolunda
O mescid halkını gördükçe her bar
Sokar insanı geçerken ölür mar
Vakıf gerçi nizam-ı Alem hüş
Lakin meyl idenler oldu serhoş
Yılan yavru yemeden kıvrılubdur
Ki sonra yıyüp ittiğün bulubdur
Bu dahi kıvrılub il yavrusuna
Gider ref it hicabın her cihetin
Cihet kim membaıdır seyyiatın.
TÖVBE
Tevbe kerdem ya Allah,
Tevbe yahşi ya Mevla.
