Mağlubiyetin galibiyeti
Her savaş mücadele edilerek kazanılır zannederiz ya da kazanmak sadece mücadele etmekle mümkünmüş gibi gelir. Halbuki bir şeyle mücadele etmek o şeyin hayatımızdaki hakimiyetini artırmak demek. Mücadele edilenin bir kişi, düşünce ya da duygu olması fark etmez. Mücadele etmeye giriştiğimiz zaman o şeyin hayatımızdaki varlığını kabul etmiş, ona alan tanımış hatta bizde işgal ettiği yeri artırmış oluruz. Aklımıza gelen bir düşünceyi savuşturmaya çalıştıkça aklımızdan çıkmaması gibi. Bu yüzden kimi zaman mücadele etmek kolay, mücadele etmemeyi tercih etmek ise zor olandır.
Bazen asıl galibiyet hiç savaşmamakla gelir. Saf pasif bir mücadelesizlikten bahsetmiyorum. Aksine bilinçli şekilde mücadele etmemeyi seçmekten bahsediyorum. O şeyle mücadeleye girişerek ona değer kazandırmamaktan söz ediyorum yani savaşmamayı seçerek o kişiye, duyguya veya düşünceye hayatınızda herhangi bir rol vermemekten.
Bazen de savaşmanın getirdiği galibiyet ile o galibiyeti elde edinceye kadar kaybettiklerimizin kar zarar hesabını yaptığımızda pastadan bize kalanın çok da istediğimiz miktarda olmadığını görürüz. Girdiğimiz mücadeleyi kazanmak için o kadar çok çabalar, kendimizden o kadar çok ödün veririz ki elimizde kendi güzel hasletlerimizden bir şey kalmaz. Güzelliklerimizi kaybetmemek için o mücadeleye hiç girişmemiz gerekir ve asıl zafer bizatihi budur.
İlk durumda hayatında ona hiç yer ayırmayarak ikinci durumda senden götüreceği güzellikleri düşünerek mücadeleden geri durmak esastır. Mücadeleden bilinçli şekilde kaçınma durumu dışarıdan mağlubiyet gibi görünse de o mağlubiyetin ne kadar galibiyet getireceği tahmin bile edilemez.
Mücadele etmemeyi tercih etmek de bir mücadele biçimidir. Sınırlı eforumuzu ve enerjimizi her şeyle mücadele etmeye harcamamak gerek sevgili okur..
