Mutlu olalım artık. Bu savaş bitsin.
Topraklarımıza huzur gelsin.
Çok acı çekti bu topraklar, çok kan aktı, çok haneler küle döndü. Evlere ateşler düştü. Yalnız kaldık, çok yalnız hem de, iki ateş arasında. Ne İsa’ya yaranabildik, ne Musa’ya.
Ama bitecek inşallah bu savaş.
Herkes mutlu olacak.
Dağlarımız da güller yeniden açacak.
Bebekler ölmesin, kardeş, kardeşi öldürmesin. Kazanlar kaynatalım, meydanlarda sofralar kuralım.
Kimselerin oyuncağı olmayalım.
Bu dağlara barış gelsin artık.
Türkülerimizi söyleyelim hep birlikte. Kimseler ağıt yakmasın başımıza karalar bağlamayalım. Gözyaşları dinsin artık.
Hangimiz sevmedik bu toprakları. Hepimiz çok sevdik.
İşte şuracıkta anamın mezarı, yanı başında babam, dedem. Hangimiz düşmedik karasevdaya bu topraklar da.
Hangimiz sevmedik bu taşı, toprağı, şu ardıç kuşunu, doğan güneşi.
Bitecek ama bitecek, böyle süremez.
Hangi ana evladı ölsün ister?
Hangi ana evladını kara toprağa vermek ister.
Bebeklerimizi büyütelim bu topraklar da, soyumuzu üretelim. Sevdalanalım yeniden be.
Herkesten ne çok hatıralar var bu topraklar da.
Herkesten birer parça döşeli bu yollar da, hepimizden, öncekilerden, çok öncekilerden Âdem babamızdan.
Dünyayı tersine döndürdüler be.
Güneşi yok etmeye çalıştılar.
Sen sevmekten vaz geçme muhabbetten, dininden, yaratanı sevmekten vaz geçme.
Nesline muhabbeti anlat, kuzuyu anlat.
Kuzuların melemelerini, bu ağaçların güzelliğini.
Bu kan sonuç vermeyecek bilirim.
Hangi kan son vermiş ki yaraları kurutmaya?
Kan yok eder mi kanı?
Kan doğurmaz mı kanı?
Bu nedenle insanlık, bugün renk, ırk ve dil farkı gözetmeksizin bütün insanları gözeten; yüce yaratıcının bütün insanlık için yaratmış olduğu nimet, iyilik ve güzelliklerden yine bütün insanların yararlanmasını hedefleyen; akıl ve bilimin verileriyle birlikte nebevi geleneğin ışığından aydınlanan gerçek bir medeniyete sancılıdır.
Muhabbeti öldürmeyelim .
Ha öldürdük muhabbeti kurusun kalpler,kurusun yürek.
