Günbatımı ve annem
Sardıkça ufkumu gün batımı düşleri
Kesilir hüzünler, bir an olsa da Anne
Şu gördüğün duvarlar, bir hüzün tablosudur
Gönlüm seninle, huzuru bulur Anne!
Anne sen buralardan gitsen de gitme
Varsın sevgilerden çiçekler açsın, dursun
Oynaşsın suda sebek, gökte uçurtma uçsun
Usum kuşlar uçursun, biraz daha kal Anne!
Anne sen hiç, daldın mı çok ötelere
Öyleyse, gün batımında uğra düşlerime
Düğün dernek kurarlar, düş hanemizde
Sevincimde gayretim, ol el'e karşı Anne
Burada mevsimler hep özlemli geçer
Bu yerler, sensiz çekilmiyor ki Anne
Bir sabah gelecek tebessümlerle
Kuşkusuz mutluluğun altın çağı Anne!!
Sardıkça ufkumu, günbatımı düşleri
Avuntum olursun, bu denli Anne!
Hayaller uçsuz bucaksız senimli
Onun için, say ki buradasın Anne.
Mehtap YILMAZ
