Ayrılıklar ve ben
Ayrılık ok gibi saplandı mı cana,
O dem yüreğini sızlatır da gider.
Zaman bir su olup geçer üzerimden.
Şehir bana sessizce elvede der,
Gurbet türküsüsün sen ey şehir.
Bir akşamüstü güneş batarken,
Ayrılığın vakti yaklaşır ötelerden,
Annemin gözleri ah! yaşlı bakarken,
Şehir bana sessizce elveda der,
Hüzün türküsüsün sen ey şehir.
Ötelere yolculuk göründü şimdi,
Bu kaçıncı firkatimdir bilmem,
Vuslat hayal olur bana kimbilir?
Şehir bana sessizce elveda der,
Hasret türküsüsün sen ey şehir...
Mehtap YILMAZ
