Egenin Nine Hatunu Mücahide Şehit Gördesli Makbule Hanım
Çok değerli okuyucularım, Geçtiğimiz Eylül ayı Akhisar ve egenin Düşman işgalinde kurtuluşunu hep beraber kutladık, bu kutlama yapılırken, bu topraklar için seve, seve tatlı canını veren şehitler gaziler aklıma geldi. Çok uzaklara gitmeden Akhisar, Gördes, Demirci, Sındırgı, Soma, Kırkağaç, Balıkesir, Manisa bu bölgelerde savaşan kahramanlarımızdan, Demirci Kaymakamı İbrahim Ethem ve müfrezesi, yunanlara karşı nasıl mücadele ettiklerini, bu mücadelenin içinde bulunan tek mücahide kadın. Gördesli Makbule hanımı sizlere tanıtmaya karar verdim.
Gördesli Makbule Hanım, 1902 yılında dünyaya gelir, yirmi yaşına gelince, Gördes ‘in eşraflarından, Halil Efeyle severek evlenir. Nikâhlarını da Demirci kaymakamı İbrahim Ethem kıyar. Çiftler büyük bir aşkla bir birlerine bağlanırlar. İkisi de çok mutlular, ocakları tüter, sıcak çorbaları kaynar, huzurlu bir hayat yaşarlar. Evliklileri üzerinde henüz iki ay geçmeden. Halil efenin misafirleri gelir, Halil efeyi evin tenha bir odasına çekerler gizli konuşurlar. Halil Efe misafirleri gönderdikten sonra evin bir köşesine çekilir, derin düşüncelere dalar. Makbule hanım canından çok sevdiği eşinin yanına yaklaşır, bir derdin mi var? Neden böyle üzgünsün der, sevgili kocası makbule hanımın elinden tutar bir ah çeker ki, sanki ciğerleri yanmış gibi, döner sevgili eşi Makbule hanıma, ben yanmayayım da kim yansın. Yunanlar Egeyi işgal etmiş yakında buralara da gelirler. Bir şeyler yapmak lazım der, bunu duyan Makbule hanım vah, vah güzel vatanıma, der oturur ağlar.
Halil Efe hiç vakit kayıp etmeden bir çete kurar. Demirci Kaymakamı İbrahim Ethem Halil efeye haber gönderir, bölgedeki çeteleri birleştirip düzenli müfrezeler halinde teşkilatlanıp yunanlara karşı savaşmak kararını alırlar. Demirci kaymakamı İbrahim Ethem Bey ve adamları sürekli Halil Efeyle iletişim halindeler. Tabii ki bu arada Ege bölgesinin İl ve ilçeleri yunanlılar tarafında işgal edilmiş yunan bayrakları her yere çekilmiş, yerli Rumlarda yunanlara yardım ve milislik yapıyorlar. Memleketin hali içler acısı, yerli halk sindirilmiş, her tarafı bir yeis umutsuzluk kaplamış. Bir akşamüstü Halil Efenin evine, İbrahim Ethemin adamları gelir, Halil Efe adamlarını toparla dağa çıkıyoruz der, Halil Efe hemen adamların toplar hazırlıklarını yapar, tam yola çıkmak üzereyken, Makbule hanım sevgili eşinin ayaklarına kapanır, ne Olursun efem banide yanında götür, bende düşmana karşı savaşmak istiyorum. Halil Efe canından çok sevdiği eşi makbule hanımın ellerinden tutup ayağa kaldırır, sen elinin hamuruyla bu işler karışma, hakkını bana helal et, evinde otur vatanın kurtuluşu için bizlere dua et. Makbule hanımın bütün yalvarma ısrarlarına rağmen, Halil Efe eşini götürmez ikisi de, gençliğin baharındalar. Makbule hanım yirmi bir yaşında, yedi, sekiz, aylık taze gelin. Makbule hanım eşini ve çete arkadaşlarını gönderdikten sonra, eve girer kendi kendine yahu vatan elden gidiyor, Halilim de gitti ben neyi bekliyorum der. Hiç vakit kayıp etmeden, babasından hatıra kalan tabanca ve kamasını alır bir efe elbisesini giyer, kimseye haber vermeden atına biner, gecenin zifiri karanlığında yola çıkar. Halil Efe ve arkadaşlarını takip eder. Karargâhlarına yaklaşır. Efeler bakar bir ses geliyor, silahlarına sarılırlar kim var orda diye bağırırla, Makbule hanım durun ateş etmeyin ben, Halil Efenin eşi Makbulleyim diye bağırır. Halil Efe eşinin eve geri dönmesini ister, Makbule hanım mücadeleye katılmak için ısrar eder. Komutan İbrahim Ethem Bey Makbule hanımın ısrarına dayanamaz, gözleri dolar, bırak Halil efe Makbule kızımız bizimle kalsın, yemeğimizi yapar atlarımıza bakar der. Devamı bir sonraki yazımızda. Hoşça kalın.
