Küçük bir bebek iken kendinizi sevme sorununuz yoktur. Bedenini eleştirerek " boyum çok küçük, burnum çok büyük" diye hayıflanan bir bebek yoktur. Bebekler duygularını ifâde eder. Bir bebek mutluyken güler ve kızınca, çevrenin duyabileceği şekilde zırlar. İnsanlara duygularını göstermekten asla korkmaz. Anı yaşarlar. Büyürken, etrafınızdaki insanları dinlediniz ve korkuyu, suçluluk duygusunu ve eleştiriyi ama ayni zamanda uzlaşmayı öğrendiniz. Artık bebek değiliz. Olsak zaten yaşamda kalamazdık zaten kimse de bu basit bencilliği (kendi bebeği değilse) uzun süre çekemez. Zaman zaman, kendi bebeğinin bencilliğini bile çekemeyen insanların olduğunu biz basından duyuyoruz.
Eleştiri bol olan bir ailede büyüdü iseniz, siz de eleştirel olursunuz. Bunda kötü bir yan da yok, sadece çoğu bu tür ailede sadece kendilerinin enfes olduğuna dair bir hata payı yani kibir vardır, umalım bunu aşabilecek tecrübeniz olmuştur.
Öfke göstermenin yasak olduğu bir ortamda büyüdü iseniz, veya kültürel nedenlerle, bedensel eksikliklerden dolayı öfkenizi paylaşmayı öğrenemedi iseniz yüzleşmekten, tartışmaktan, öfke gösterilerinden çekinirsiniz ve kendi öfkenizi bastırırsınız; sonuçta öfkeniz içinizde birikir ve bazen olur olmaz bir yerde bardak taşar ve çevrenizdeki insanlar sizi anlamakta zorlanırlar. Bu tür yoğunluğun faydası ise bir kültürel veya bedensel eksiklik nedeniyle ifade edilemiyen öfkenin bazen büyük ve ileri görüşlü sanatkarların çıkış noktası olabilmesindedir.
Herkesin suçluluk duygusuyla yönetildiği bir çevrede büyüdüyseniz, bilhassa Katoliklerde sık görülen ilk günah ile yoğrulduysanız muhtemelen yetişkinliğinizde siz de aynı şekilde davranırsınız. Sürekli olarak "Özür dilerim" diyerek ortalıkta dolaşır ve bir şeyi doğrudan isteyemezsiniz. İstediğiniz elde etmek için o ya da bu şekilde insanları kullanmanız gerektiğini hissedersiniz.
Uzlaşmanın anlaşabilmek için asıl olduğunu ve ilahi adaletin UZLAŞMA olduğunu bilen bir kültürde büyüdü iseniz o zaman tavrınız ve iletişim beceriniz uzlaşmaya yönelik olacaktır. Kısmen uzlaşmaya hazır tavrınız zayıflık olarak algılanacaktır ve size kısmen boş yere meydan okunmasına sebep olabilir ama başka barışçıl bir yol olmadığını daha çok insan anladıkça bu yol eminim önümüzdeki onyıllarda genlerimize işleyecektir. Şimdiden birçok ülke ilk ve orta okullarında bu yolun idmanı verilmektedir. AB kapsamında bizde de kısa zamanda okullarda uzlaşma dersleri olacaktır.
Tabii tüm bu kaba tiplemeleri okurken bir şeyi unutmayın değerli okuyucum sizden başka hatasız veya davranış bozukluğu olan bir insan yok bu dünyada. Tek mükemmel insan sizsiniz ve onun için de diğerlerini anlayışla karşılayın.
Özet olarak alışkanlıklarınız huyunuza ve düşüncelerinize dönüşür. Düşünceleriniz ise sizin alışkanlıklarınızın bir neticesidir.
Bir basit şekilde sağlık ve davranış biçimi arasındaki orantı veya orantısızlık aşırı kilolu insanların çoğunun psikolojisinde görülebilir. Bu konuya önümüzdeki yazıda değineceğim.
