Ege’de Atçılık, Akhisar’da Bisiklet
Ege’de atçılık deyince akla gelen ülke çapında öncülerden biri, Akhisar Salihli yolundaki çiftliğinde at yetiştiren Fevzi Lütfü Karaosmanoğlu idi. Tabii Evliyazadeler, Giroud’lar (şimdiki İzmir Hipodromu civarındaki Cennet Harası), artık tarihte kaldılar. Yarışçılık süregelen bir heyecan ama bilhassa şehirdeki çocuğa at binme deneyimini vermek, sevdirmek için sanki binicilik kulüpleri daha uygun mekanlar.
Karacabey Harasının tam karşısındaki Türkiye Jokey Kulubünün harası muhteşem bir yer. Yol boyunca kilometrelerce olan ışıklandırmayı ise güvenlik ile izah etmek mümkün değil. Bence sadece gösteriş merakı. Hele hele bunca yıldır hayvanlar karayolundan, trafik gürültüsünden daha az rahatsız olsunlar diye, damlama sulama ile yol boyunca neden selvi vs. ekmediklerine hayret edip duruyorum.
Çeşme Yarımada’sında yarış atı yetiştiren birkaç tesis var. Birkaç binicilik kulubünden de kısaca bahsetmek istiyorum:
Birisi şampiyon Jokey Tınaz Adışen’in açtığı Dıgıdık Atçılık Klübü, Urla BP den girince hemen Mesa Evleri ve Sefaköy’ün altında. On TL ye at binmek mümkün ve bu iklimde çocuğunuzun uzman ellerde at ile ilk tanışmasını yapabileceğiniz bir adres. Yol kenarındaki öncü mekan Rahatla ve 29 yaşındaki Jokey Mert Berber’in kulübü Damla da bu iş ile epeyce aktivite yaratıyorlar geçerken gördüğüm kadarı. Tabii bu tesisler konkur veya dresaj öğrenilecek yerler değiller . Atçılık ile ilk tanışma mekanları.
Urla’daki Kemal Bey tesislerini de duyuyorum, geniş modern bir tesis imiş, açık ve kapalı maneji ile ama sadece Otoyoldan gerçerken görebildim.
ATÇILIKTA ASLOLAN SEVGİ
2 ay kadar önce ilk kez Seferihisar’da Konvoy Country Club u hayran olarak gezdim. Dünya çapında güzel bir tesis, çok etkilendim. Biraz üzüldüğüm yanı ise, hava güzel olmasına rağmen, birkaç dörtçeker araba, şık tombulca sigara içen adam (maalesef pek de şık olamayan özüm gibi) ve şık hanımefendi dışında in ve cinin top oynaması idi.
Güzel kapalı manejde de açık manejde de at binen kimse yoktu. Artık Bakanlık mı ucundan destek olur, yoksa yeni yöneticileri mi bilemem, tezelden ister Dıgıdık at kulübünde olduğu gibi ister çocukluğumdan anımsadığım Ankara Atlı Spor klübünde olduğu gibi veya Batı Avrupa’da sıkça gördüğüm gibi ödenebilir meblağlara gençlerin sabah 8 akşam 8 arasında o manejlerde at binmelerini sağlamak gerek. Ama öyle, ama böyle, kazanç ondan sonra gelir. Kendi ihtişamlarından etkilenip kasılan insanlar gare prim yapmıyorlar, at sevgisi için de ayrıca kasılmak şart değil, sevgi ve çalışmaya hazır olmak gerek.
İnanılmaz güzel bir tesis Konvoy Country Club, gidip görmenizi öneririm. Gidince ilerde çocuğunuzu orada da 10 TL ye veya özendirmek için bedavaya ilk kez bir pony sırtına bindirebilmenizi de ayrıca ümid ederim.
ATÇILIK SEVDİRİLMELİ
Atçılık illa çok paralı ayfonlu veletlerin sevmesi gereken bir spor değil, ne kadar çok insana tanıtılırsa o denli yayılacak bir ata yadigarı spor.
Tabii konunun yaygınlaşması için süperstarlar da gerekli. Bir tanesini iftihar ederek kısaca tanıtayım: Duygu Fatura bir yandan veteriner oldu, doktorasını yaptı, bir yandan da motorsiklet mi yoksa at mı diye düşünürken sadece atta karar kıldı işi ilerletip sadece konkurda, yani manialı yarışmada milli takıma girmekle kalmadı, sonra jokey olarak Veliefendi’de Centilmen Jokey yarışını da kazandı. Televizyonda ve ulusal basında epeyce yer aldı, hatta bir ara at üstünde TJK televizyonunda sunuculuk bile yaptı. Şimdi yarış atı antrönörlüğü ve yem ticareti yapıyor İstanbul’da. Ege’ye ise yolu sadece atları burada yarışınca düşüyor. Ablasında da ayni sevgi devam ediyor ve Arzu Viyana’da mimarlık yanısıra düzenli olarak amatörce at biniyor.
Akhisar’da ise kanaatimce bisikletçilik teşvik edilmeli ve kitle sporu haline gelmesi için daha evvel de yazdığım gibi coğrafya son derece müsait. Eğitim ile kararlı bir şekilde başlanılsa ve iki üç bisiklet parkuru yapılsa Akhisar birkaç yılda şampiyon bisikletçiler çıkarabilir.
