Yalnızlıklar II

Yalnızlıklar II
 
Sonbaharla inen kızıl, Eylül'e büründü,
Yapraklar, dallardan gazelleri düşürdü,
Kuşlar,gagasında göç duygusunu taşırken, 
Gönül hanemde ah!Yalnızlıklar görüldü.
 
Sırdaşım oldu,yılgın tenhalık arta kaldı,
Kaldırımlar,izlerinden eser bırakmadı,
Akşamın koyu karanlığı, usul çökerken, 
Gönlümün efkârında çok bahtlar yazıldı.
 
Yalnızlıklarla sinen geceler,nasıl his'di?
Ne oldum delisi sessizlikler devleşti,
Gözlerim,anılardan yerleşke çizerken,
Kalbimden,düşünce'me gizli bir yaş değdi.
 
Yalnızlık, an-ı perçinleyen bir argüman'dır,
Dokunsam ellerimle ıssızlığa bulanır,
Zaman,aç köpekler gibi her dem'i yutarken,
Ruhumun sokağında hüsranlar görüldü. 
                                    Mehtap YILMAZ