NİSAN YAĞMURU
Aylardan Nisan´dı.
Tebessümler bizi sarıp sarmalıyordu,
Meleklerden yoktu farkımız,
Serzenişlerden uzaktı ruhlarımız.
Uysal zamanlarda yaşanmıştı macera,
Düşündümde bizden bahtiyarı yoktu,
Ve hatırla,
Bir nisan yağmuruydu seni bana getiren.
Kardı borandı kimi zaman,
Ama oralı olmadı içimizden geçen tüm argumanlar.
Biz yine dimdik ayakta , dimdik anıt gibi,
Kah Efes´te kah Selçuk ta.
İçimizde aşk vardı,
Sevdalarsa zirvede...
Ege' de nisan yağmurları sağnak sağnak yağıyordu.
Günlerce sürdü.
Bitmesin istiyorum ,
Yağsın sevdalıların üstüne üstüne,
Kımıl kımıl bir lisan içimizde fısıldaşır,
Ah! hiç bitmeyecek sanırım bu heyecan,
Ah! ne de çabuk geçti an ve an.
Ne zaman dönecek olsam hayallerime,
Kalsın istiyorum,
Cennet manzaralı o gizemli nisan.
Ve hatırla sevgili ,
Bir nisan yağmuruydu seni bana getiren.
Aylardan nisan dı sonra ilk görüş günüydü.
Ve ucu yanık bir mektup bıraktın bigün.
Ve yüreğimiz hep yanık.AMA;
Hep vuslata nikahlı özümüz,
Kalbimiz hep uyanık sevdalara.
Ah! o Nisan yağmuru...
Mehtap Yılmaz
