Gurbetler ve ben
Hayat hicranları tattırır da insana
Bir an yutkunursun öylece gelip geçer
Hasret bir nil gibi uzar canımda
Göz kırpar bana toparlan der gurbet
özlem yurdusun sen!Ey gurbet.
Bir gün batımında dalıp giderken
Yıllar hatırlarını bir bir sayarken
Saatler an gibi üzerinden geçerken
Göz kırpar bana toparlan der gurbet
Gariplik yurdusun sen!Ey gurbet.
Vakti geldi birazdan yolculuk başlar
Bu kaçıncı firkatimdir kimbilir?
İçimden sıra sıra kervanlar kalkar
Ana baba dostların adıdır ah gurbet
Hüzün yurdusun sen!Ey gurbet.
Dünya dedikleri değil mi dir hep gurbet
Oldum olası içine işler gurbet
Bir gezgin ancak bu kadar yürür gurbet
Göz kırpar bize toparlan der gurbet
Sağım sağım olmuşsun sen!Ey gurbet.
Ayrılık yolları hep olurmuş yokuş
Vücudunu sıkar sanki bir yağlı kayış
Yılmaz der;Sıla hayali insanı koyarmış
Bir vuslat güneşi saracak ufka elbet
Mutluluk olursun sen!O zaman gurbet...
Mehtap YILMAZ
