Gelmezsen gelme
Yokluğun ansızın yağan yağmur misâli,
Katıp da önüme, herşeyin siler izini.
Dudağım lâl, her günüm yorgun ve argın,
Yokluğun bağdaş kurup oturur içime.
Dayanmak çok zormuş gelmeyişine,
Sensiz kurudu yeşil bağım nerdesin?
Mevsimler döndü, bilmem kaç bahar geçti,
Hüzün duvarları örülür, gayrı yüreğime.
Yokluğundan soldu gönlümün bahçesi,
Artık geçti bağı bostanı, gelmezsen gelme..!
Söyle bu naz, gurur, sana kimden baki.
Yokluğun şimdi mıh gibi çakılır ömrüme...
Mehtap YILMAZ
