Gece düşşe ellerime birazdan
Zaman bir su olup geçiyor,
Ve sen! büyüyorsun içimde,
Soluğundur yedi arşa hayat veren,
O mahsun yüzündür zifiri karanlıkları aydınlatan,
Geceyi iple çekesim geliyor,
Sırf bu yüzden.
Göğe bir salıncak kursam diyorum! ilkin
Ben salındıkça savrulsa saçlarım,
Her teli rasketse kıyında dost nağmeleriyle,
Ve gece düşse birazdan ellerime.
Baksam dursam, ezgiler söylesem, gecenin ay yüzüne,
Geceyi iple çekesim geliyor,
Sırf bu yüzden.
E y yalnızlığım! Kapı komşum benim,
Durma yürü gecenin üstüne üstüne,
O seni hep bekliyor,
Kocaman fakat şefkatli elleriyle.
En iyi dostun bil onu,
Hadi ver elini, karışalım karanlığa,
Gecede vefa, gecede kadim dostum yalnızlığım!
Bir de sen! Varsın.
Mehtap Yılmaz
