Ey Oğul
Heyhat!
Zaman, ağlamaklı mütemadiyen,
Ortalık hazan renginde
içimiz dışımız
Susmuş sağımız solumuz,
An olur ki; Toz bulutları dağılır,
Ve alabildiğine değişir herşey,
Şimdilerde sertçe essede birazcık rüzgar,
İkbaline bir güneş doğar pencerenden,
Sımsıcak değer omuzlarına o zaman...
Heyhat;
Dağılır zifiri karanlıklar,
Gök mavi,
Toprak; ana,
Sağımız solumuz kucaklaşır,
Gökkuşağı misali,
Ellerinin ellerime kenetlenmesi gibi,
Bak! Uzansan yıldızlara değecekmişsin gibi,
Artık, tutamazsın içindeki o kıpır kıpır çocuğu,
Güzel çocuk uçurtmalarını uçur da o zaman...
Ey oğul unutma;
Gelecek güzel günler,
Görecek ne baharlar var,
Umut; göz bebeklerin senin,
inanç; yanıbaşında
hüzünlenme!
Bahar çok yakında ey oğul,
Karanlığın ebet gidişidir,ayak sesleridir...
Mehtap YILMAZ
