Bu Son Olsun
İlkin soluksuz, ilkin sessiz bir gidiş,
Gözler yaşlarla bitap,
Çünkü vakitsiz bu gidiş.
Heyhat! bak güneş hergün yeniden doğuyor,
Isıtıyor en ücra kuytuları bile,
Elbet bu zemheri suskunluk bitecek,
Vuslat gülümseyecek bize, doğan güneşler gibi,
Bir ılık rüzgar esecek gönlümüze zamansız,
Gökyüzünü göğsümüzü doldurur gibi.
Kimbilir? yarındanda yakın, beklenen o güzel buluşma.
Birgün ah!
Muhteşem anlar süsleyecek geleceğimizi,
Adı şimdilik inkita olan o Ülkeden,
Biryerlerden el sallayacak,
Gelecek O beklenilenler,
Artık hiçbir gidiş iç yakmayacak bu kadar,
ve işte duyuyorum yüzlerce mil öteden
Muştunun ayak seslerini.
Demem o ki,
Elbet! bitecek bitecek bu bekleyişler!
Bir gün elbet.
Bu son olsun, son olsun bu elvedalar...
Mehtap yılmaz
