Gönül
Gönül ağlar durursun divane gibi.
Dert sarıp da canımı heba eyler...
Efkârımı alem bilse ne çıkar?
Devran-ı viran gibi, hal-i pürmelâl eyler...
Gönül derdim dayanır eles bezmine.
Bil ki bu canımı zayi eyler...
Gam alıp götürür beni ahire.
Ah minel aşk olsa gerek, bağrımı har eyler...
Gönül beni can'a hasım eyleme.
Yüzüm solar yüreğimi dar eyler...
Kâr mıdır ki hep âşığın gönlü ah etmede.
Büyür de firkatim benim, sine-i püryan eyler...
Mehtap YILMAZ
