Dün=Bugün= Amatör=Gençlik
Bir zamanlar çocukluğum deyip hayal ettim:
Çocukluğumun geçtiği Saruhanlı Mütevelli'de okulda ve parkta hafta içinde okul çıkışında, hafta sonunda da sabahtan akşama kadar bitmeyen maçlarımız. Birinin bitip birinin başladığı ve akşam eve gittiğimizde çoğumuzun annesinden, babasından dayak yediği günler. Buralarda mutlu idik ve neşe ile spor yapardık.
Mahalle sahasında takım kurup, diğer mahalle gençleriyle maç alıp karşılaşırdık. Kasa kasa gazozların içildiği zevklimi zevkli müsabakalar yapardık.
Antrenör, ayakkabı, forma yok. Sadece Sıcacık yüreklerimiz vardı…
Hakemleri kendimizden, saha çizgileri toz kireç. Yoksa da çomakla çizerdik sahayı.
Evde sopa yeme tehlikesini göze alıp, iskarpin ayakkabısını parçalayan, korktuğu için yalınayak oynayanlarımız bile vardı.
Ne kahvehane, ne internet ne de sanal futbol bilirdik. Gerçek futbol vardı.
YA BUGÜN, Evet benim yaşadığım Mütevelli'de ve diğer mahallelere devlet halı sahaları yaptı. Ancak futbol oynayan var mı dersiniz?
Bunun yanında şu an yaşadığım Manisa'da ise zamanla Mahalle sahalarının olduğu arsalar birer birer bina doldu. Sokaklar ise araç doldu. Kimi futbol sahaları okul, devlet dairesi..
Kimi basket, voleybol sahaları ise birkaç kendini bilmez alkol alıyor diye demir bariyerlerle çevrilip, kapatılıp ya otopark ya da yasaklı bölge oldu.
GENÇLER NE YAPIYOR?
Şu anki kuşak bize göre çok şanslı olduğu yerler var tabiki.
Spor yapmak için Manisamız tesis fakiri de olsa gençler teknolojik açıdan şanslı.(Malzeme ve saha imkanı...)
Devlet te sosyal projeler ile imkanları zorluyor.
Şu anki gençler bize göre (80lerin çocukları) de şanssız olduğu da kesin.
O gün bizi esir alamayan teknoloji şu an gençleri esir almış durumda.
Gençler kahvehanelerde, internet kafelere ve sanal top oynadıkları sisli oyun salonlarında ve cep telefonlarında...
Bir zamanlar fırtınalar estiren, profesyonelleri yıkıp geçen mahalle takımlarımız artık yok. Bugün sadece Manisa'da Akgünspor kendi genç mahalleli ağırlıkta devam etmeye çalışıyor Son bir iki yılda da Lalelide mahalle ışığı ile bir atılım oldu.
Bizlerin futbol oynadığı dönemde Mütevellispor’da da takım tamamen Mütevelli'den iken bugün bu sayı çok azaldı.
Teknoloji çağında kuşak spordan uzaklaşmaya ve yanlış yönlerde vakit geçirmeye devam ediyor. Mahalle kültürü ve takımdaşlık bitti.
SON SÖZ
Sokağa attığımız ve teknolojiye esir ettiğimiz gençleri geri kazanmadan, onları kapalı mekanlardan kurtarmadan, sahalarını geri vermeden, mahallelerine spor tesisi yapıp akıl ve ruh sağlıklarını geri vermeden, Manisa da sporu ve gençliği nasıl büyütürüz? Hepimiz iyice düşünelim.
Spor alt yapımızın bu anlayışla gözden geçirilmesi, mahalle gençlerimize “kendi mahallelerinde” spor yaptıracak olanaklar sunulması, “Manisa’da sporun tüm dallarda gelişmesini sağlayacak ve öz kaynağı tekrar yaratacaktır. Hepimiz biliyoruz ki; Tüm Manisa’nın amatör spor yükünü çeken 8 Eylül Stadı’nın da çilekeşliğine son vermeli ve artık tüm amatörün rahatça kullanacağı bir kompleks kazandırmalıyız.
Hepinize İyi Günler.
