Balonu patlatmak
Akrabam, evinde çocuk bakımı yapıyordu. Misafiriydik. Baktığı çocuk evdeydi. Babası annesi sohbete gitmiş. Çocuk becerilerini gösterdi. Anasınıfında öğrendiklerini sergiledi. Ayetler, Dualar, Su gibi okuyor. Maşallah dedik.3/4 yaşındaydı.
Geçen gün, akraba Hafız'ın torunu babaannesiyle evimize geldi. 4 yaşında. iPad’ime göz dikti. Verdim. Oynadı. Devamında satranç oyununu açtım. 200 eloya ayarladım. Mutlu oldu.
Babaannesi: İstiklal marşını söylüyor! dedi.
Yok! Nasıl okur. Okusun da görelim.
Divandan indi. Montunu çıkardı. Hazır ol, vaziyetine geçti
Korkmaaaa! Başladı okumaya.
İki kıt'ası bitince, alkış.
Durmadı. 10 kıta su gibi ezber.
Bende kızıma öğretmiştim.
Rahat! Hazır ol! Ses veriyorum.
Korkmaaa!
Başla!
Korkmuyoruuuuuum!
Demem o ki
Çocuklarımıza, sağlıklı temizlenmeyi, drama oyunları, yöresel halk oyunlarını, yağ satarımı, mendil kapmacayı, çocuk şarkılarını, masallarımızı, Sevgi'yi paylaşmayı, beraber yaşamanın koşullarını oyun içinde öğretelim. Eğitelim.
Trafik kurallarını, beslenmeyi yaşam kurallarını belletelim.
Abartmayalım ABARTMAYALIM.
Bu gün 23 Nisan.
Ulusal Egemenlik Çocuk Bayram'ı.
Sevelim. Sevinelim.
Bıcırlarımızı topluma sağlıklı bireyler olarak yetiştirirken, yüklemelerimizde fazla hava basarsak, balon gibi patlar.
Gelecek sizin ellerinizde saygın öğretmenlerim.
Saygın yöneticilerim.
Saygın ebeveynlerim.
