Andımız
Andımız söylemesi ayıp bambaşka bir çağın göstergesi bir anakronizm olarak hala kullanılıyordu önce beraberce bir tekrarlayalım bu andı sonra da izninizle tarihe gömelim.
Seksen senedir çocuklar Türkiye’de haydi gelin ismini de koyalım o devirde modern olarak anlaşılan-faşistçe bir ant ile büyüdüler.
“Türküm, doğruyum, çalışkanım. İlkem, küçüklerimi korumak, büyüklerimi saymak, yurdumu, milletimi özümden çok sevmektir. Ülküm; yükselmek, ileri gitmektir.
Ey Büyük Atatürk! Açtığın yolda, gösterdiğin hedefe durmadan yürüyeceğime and içerim, varlığım, Türk varlığına armağan olsun. Ne Mutlu Türküm Diyene!”
Almanya’da iken düşündüm: Bana birisi zorla “Almanım doğruyum çalışkanım” dedirtse nasıl hissederim diye. Bulgaristan’da bir Türke; “Bulgarım çalışkanım vs” Eh lütfen artık demagojiyi bırakalım ve uyanalım yeniçağa. Örneğin Almanlar da, İngilizler de artık yasal olarak oturabiliyorlar Akdeniz kıyımızda, birisinin çocuğu burada okula da gidebiliyor. Bu saçmalığın tarihe gömülmesi çok iyi oldu. Düşünün, siz bir Ermeni kökenli yurttaşsınız, Kürtsünüz bu andı söylerken kendinizi nasıl hissedersiniz? İğne ve çuvaldız meselesi basitçe, düşünen her insan kabul edecektir.
Ayrıca çocuklarımızın kendilerini karınca gibi yurdu için feda edecek bir hiç yerine gereğinde saçmalıklara karşı sivil itaatsizlik yapabilecek bilinçli birer birey olarak yetişmelerini istemiyor muyuz? ( İstemiyoruz tabii, çapulcuları sevmiyoruz da fikren gelin uyandırma görevini yerine getirecek insanların da gerektiğini anlamaya başlayalım lütfen.)
Buyurunuz size alternatif bir ant:
Türkiye’deyim ve mutluyum. Amacım küçüklerimi korumak, büyüklerimi saymaktır.
Ülküm çalışmak ve ileri gitmektir, dünyayı kirletmeden neşeli ve sağlıklı bir yaşam sürmektir. Küçük gezegenimizi bilhassa türümün yaptığı fikir ve madde kirliliğinden korumak için bilgili bir insan olmak istiyorum.
