YÜREK ÇAĞRISI

Yürek çağrısı

Gece! Çığlıklarımı sakladım sana;

Gökyüzüne bakıyorum ilkin

Her yer karanlık

Ay ışığı sen ben birde hicran

Yıldızlar! Diyorum inci tanesi gibi,bir arada ve mutlu

Bizimde düşlerimiz çalınmış tatlı uykulardan ey gece!

Yarım kalmış bir yanım yarım kalmış ezgiler

Uçan bir turna gördüm sabaha erişmez

Onunda kanadı kırık

Oyuncağı alınmış çocuklar gibiyiz şimdi

Hüzünler payımız olmuş...

Koyu bir suskunluk kavuruyor geceyi

Ruh bedeninden çok uzaklarda

Sırtlamışta heybesini ardına

Düşmüş yolculuklara yitiğini bulma uğruna

Zaten uykular firari,annemde yok yanımda

Avutamıyorum bendeki bu beni

Bu akşam dermanım oluver ey gece!

Gece! Bir sarartı değiyor bahçeme güller kuruyor

Bir gül soluyor, bülbül derde düşüyor eyvah!

Güller üşüyor yaz mevsiminde

Bahçeler tarumar…

Durmayın gayrı ısıtın beni akşamlar

Isıtın beni yıldızlar, dolunaylar

Isıtın beni uzaklarda bir el, o hayal

Isıtın düşlerimi

Bu akşam vuslatım oluver ey gece!

Ey nazlı hicran!

Şimdilerde yürek dehlizleri geçit vermiyor

Zaman gebe zamansızlıklara

Dinle bugün çok ötelerde 

Aslında aynı hedefe sığınmaktayız sevgili.!.

Bir o kadarda dikenli yollarda ilerlemekteyiz

Bizi buluşturan dolunaydır gayrı 

Seyran ediyoruz gökyüzüne, belki de her gece

Ve hatıralarımda;

Sabah erken günaydınımdı

Akşamlar yüz görümlüğüm

Yürüdüğüm kaldırımlar özeldi deyip

Görenler olmadı deyip

Bir hayal gelip geçer usumdan ey gece!

Sevgili.!.Yüreğim ömrüne perçinlenmiş iken tam da

Seni kendim gibi bilmişken tam da 

Ayrılık acısı apansız sarıveririr 

Bu neyin nesi sevda!

Cehennem gibi yanar şimdi ruhlarımız

Sen farkında değilsin sevda

İçinde ki seni al da gel

Kalbim serin sularında

sönmeli hicran bir bakıma...

Veyahut

'Asılsızdır sevmeler' fermanı iletsin de gönlünün sultanı

Okurum öpe koklaya başım üstüne...

Şimdi ey akşamlar! Ey susmuş gece! 

Niyazımı semalara salıver gitsin

Yüreğimin çağrısını ortak oluver gitsin...

                                                          Mehtap YILMAZ