HAKİKATEN BİZE NE OLDU?

Hakikaten bize ne oldu?
 

Kıymetli okurlarım kadın erkek, yaşlı orta yaşlı, genç herkes başını iki elinin arasına alsın,

Kısa bir Muhasebe yapsın. Sosyal, içtimai, dini, ailevi, hayatımızda bizler nelerden şikâyetçiyiz bunları bir sıraya koyalım.

Çevre kirliliğinden şikâyetçiyiz. Sokaklarda sigara izmaritinden geçilmiyor. Şehrimizin yoğun caddelerindeki ağaç ve süs bitkilerin köklerinde topraktan çok sigara izmaritleri var.

Tenha yerlerdeki yeşil alanlarda bira içki şişeleri ıslak mendil ve poşet atıklarıyla dolu.

Gecenin bir yarısında sokak ortalarında yüksek sesli müzik ve bağırmalar.

Cadde ve sokaklarda gereksiz korna sesleri.

Ramazan ayının gündüz sıcağında kaldırımlara masa sehpa kurup akşama kadar sigara, çay ve soğuk meşrubatlar içmek.

 Eski Akhisarlı büyüklerimden defalarca duymuştum eskiden şehrimizin nüfusun yarısına yakın Rum ve Yahudiler vardı Ramazan ayı gelince oruçluya saygıdan dolayı dışarıda açıkta bir şeyler yemez hatta çocukları ellerine salçalı ekmekle dolaştırmazlardı.

Trafikteki nezaketsizlik ve hoşgörüsüzlük.

Aynı binada oturum komşusunu tanımamak.

Dar günde dostların vefasızlıkları.

Akraba ziyaretlerinin yapılmaması.

Akşam ev hanımı dizi seyrinde, Baba maç veya internette. Kız oğlan ellerinde cep telefonu bir köşede kendi aleminde, evin küçük çocuğu ağlamasın diye onunda elinde bir tablet. Ailenin kendi içinde iletişimi kalmadı.

Türk gençliğinin adı Mehmet, Zeynep, giydiği giysi de ya Amerika ve Avrupa yazısı, kokain kullanan artistlerin resimleri.

İş yerlerimiz çoğu yabancı tabelalarla dolu.

Düğünlerimiz bize yabancı olmuş. Ne giyecek bir gelinliğimiz var ne oynayacak bi zeybeğimiz var.

Bir Amerikalı nasıl düğün yapıyorsa aynısının biraz fazlasının taklidini biz yapıyoruz.

Amerikalı gibi giyin, onun gibi yaşa, her şeyini hayranlıkla yap.

Kolunda Amerika figürleri dövmeler, sonra o kolu havaya kaldır kahır olsun Amerika diye bağırarak slogan at.

Bayramlarda büyükler ziyaret edilir, küsler barışır. Aileler bir araya gelir sevgi ve muhabbetle biri birlerine sarılır. Aile içi bağlar güçlenirdi.

 Bayramlar tatile çıkıp gözden ırak gönülden ırak olmak,  uzlete çekilip yalnız yaşamak zamanı değil ki.

Evlat Anne Babadan kaçar oldu. Geçmişte yazdığım şiirde şöyle ifade etmiştim.

Anneler gününde bir demet çiçek.

Babalar gününde bir güzel gömlek.

İki bayramda iki iyi dilek

Ebeveyne düşer gözyaşı silmek.

Bu yazdıklarımı o kadar çoğaltabiliriz sayfalar yetmez, bu sıraladıklarımdan eminim herkes şikâyetçi. O zaman bunları yapan uzaydan mı geldi, hayır bizler ve çocuklarımızdır.

Bize ne oldu böyle? herkes kendi kapısının önünü süpürse çöpçüye gerek kalmaz. Gelin hep beraber özümüze dönelim biz biz olalım başkası olmayalım.  Selam ve muhabbetlerimle.