GÜNBATIMI VE ANNEM

Günbatımı ve annem

Sardıkça ufkumu gün batımı düşleri

Kesilir hüzünler, bir an olsa da Anne

Şu gördüğün duvarlar, bir hüzün tablosudur

Gönlüm seninle, huzuru bulur Anne!

Anne sen buralardan gitsen de gitme

Varsın sevgilerden çiçekler açsın, dursun

Oynaşsın suda sebek, gökte uçurtma uçsun

Usum kuşlar uçursun, biraz daha kal Anne!

Anne sen hiç, daldın mı çok ötelere

Öyleyse, gün batımında uğra düşlerime

Düğün dernek kurarlar, düş hanemizde

Sevincimde gayretim, ol el'e karşı Anne

Burada mevsimler hep özlemli geçer

Bu yerler, sensiz çekilmiyor ki Anne

Bir sabah gelecek tebessümlerle

Kuşkusuz mutluluğun altın çağı Anne!!

Sardıkça ufkumu, günbatımı düşleri

Avuntum olursun, bu denli Anne!

Hayaller uçsuz bucaksız senimli

Onun için, say ki buradasın Anne.

                         Mehtap YILMAZ