Kolejde ilk gün!
Tarih: 3 Ekim 1969 – İlk Ders
Ertesi gün Akhisar Ali Şefik Ortaokulunda ilk derse başlayacaktım. Üstelik İngilizce – Fransızca kurasında “kaybetmiştim” ve yabancı dil olarak Fransızca okuyacaktım. O gece, yatmaya hazırlandığımız sırada kapı çalındı. Gelen Akhisar 6 Eylül ilkokulundan sıra arkadaşım Türkan’ın annesiydi. Anneme “Türkan da Levent de sınavı kazanmışlar; Levent’i Eskişehir Maarif Kolejine yerleştirmişler” dedi. Biz; Türkan, ben ve birkaç sınıf arkadaşımla Müdürümüz Nihat Atılgan ve sınıf öğretmenimiz Aziz Bişiren öncülüğünde gerekli formları doldurup, başvurumuzu yaparak “Parasız Yatılı” sınavına girmiştik.
Bir parantez açalım:
Maarif Kolejleri yabancı dilde (İngilizce) eğitim yapan ve 5 yıllık ilkokuldan sonra sınavla öğrenci alan 7 yıllık kurumlardı. Öğrencileri ülkenin seçme gençleriydi. 1955’te TBMM yasasıyla kuruldular. İlk olarak Eskişehir, İzmir (Bornova), İstanbul (Kadıköy), Konya, Samsun ve Diyarbakır’da olmak üzere 6 Maarif Koleji kuruldu.
Devlet parasız yatılı sınavına girmeme karşın yüksek puan aldığım için beni Eskişehir Maarif Kolejine vermişlerdi. Devlet beni yedi yıl boyunca bu okulda parasız yatılı olarak okuttu; besledi, sağlığımla ilgilendi; kitaplarımı ücretsiz verdi. Her yıl ayrıca para gönderirdi. Okul müdürümüz bu paranın bir kısmıyla bize okul kıyafeti diktirir, kalanını da her aya bölerek harçlık olarak verirdi. Sınıflarımız, yatakhanemiz ve yemekhanemiz kaloriferliydi! Genç Cumhuriyet, günün koşullarında kaynakları kıt kanaat olmasına karşın gelecekte ülkesine ve ulusuna hizmet edecek biz gençleri yetiştirmek için varını yoğunu ortaya koyuyordu! Cumhuriyet bir aydınlanma projesiydi; eğitim ve sağlık anayasal haktı. Öğrenci ve hasta müşteri olamazdı! İşte bu yüzden yazıyoruz, çiziyoruz, nefes tüketiyoruz!
İşte bu yüzden 3 kez yurt dışında (1988-1990 New York, 1998-1999 Toronto, 2021-2013 Boston) uzun süreli yaşamama, harika olanaklar, cazip öneriler sunulmasına rağmen tereddütsüz ülkeme döndüm!
İşte bu yüzden ülkemizi düşünüyoruz!
Hala bu ülkeye borçlu hissetmemiz bu yüzden!
Parantezi kapatalım.
Hemen Türkiye haritasını açıp baktığımızı anımsıyorum; “Eskişehir neredeydi acaba?” Sonraki 8-10 gün epey hareketli geçti benim için; bütün arkadaşlarım okula giderken biz bir yandan “el kadar çocuk Eskişehir gibi bir yere, o kadar uzağa gönderilir mi” diyen aile büyüklerimizi ikna etmeye çalışırken, bir yandan da Manisa Devlet Hastanesinden tam sağlık raporu almakla ve diğer belgeleri hazırlamakla meşguldük (23 Ağustos – 2 Ekim 1969 arasında). Babam “oğlum, kimseye bakma, sen gitmek istiyor musun, istemiyor musun? Benim için senin kararın önemli” diyerek son kararı 11 yaşındaki oğluna bırakmıştı “Elbette gideceğim” dedim, hiç düşünmeden ve biran bile tereddüt etmeden.
Manisa Devlet hastanesinde raporlarla uğraşırken Manisa’dan Eskişehir Maarif Kolejine 7 kişi gideceğimizi öğrendik: Ben, Ercan Narlıoğlu, Özgün Koç, Ali Türen, Hasan Özcan, Taner Özdemir ve Nadir Keskin. Babalarımızla birlikte ben, Ercan ve Özgün Akhisar Tren İstasyonundan Eskişehir’e doğru yola çıktığımızda okullar açılalı birkaç hafta olmuştu. Mavi trenle Kırkağaç, Soma, Savaştepe, Balıkesir, Dursunbey, Tavşanlı ve Kütahya’yı geçip 8 saat sonra Eskişehir’e vardık. Akşam olmuştu, geceyi bir otelde geçirdik. 1969 – 1976 arasında Akhisar – Eskişehir hattında çoğu kez Mavi Trenle, arada Yataklı / Kuşetli trenle gittik geldik. Altı yıl boyunca öğrenci bileti 26 TL idi; son sene %100 zam geldi ve 52 TL oldu.
Ertesi gün (Kayıtlara göre 2 Ekim 1969’da) okula teslim edildik. Birkaç hafta yetmemiş gibi, günün ilk iki dersini de kaçırmıştık. Nöbetçi öğretmen HzD (Hazırlık D) sınıfının kapısı açtı ve dersin öğretmenine anlamadığım bir şeyler söyledi, bana da kapı tarafından ikinci bölümün en arka sırasındaki boş yeri göstererek “geç otur” dedi. Dersin öğretmeni Ms O’Connor, sıra arkadaşım da Mesut Şanlı’ydı (3 yıl önce rahmetli oldu)!
Ms O’Connor bir şey söylüyordu, sınıf hep bir ağızdan tekrar ediyordu. Mesut’un önünde English 900 açıktı, ama ben söylenenleri orada göremiyordum; (rahmetli) Mesut’a döndüm “Nerden okuyor bu kadın?” diye sordum kısık sesle; “Ne bileyim ben ya” diye kızarak cevap verdi Mesut. Sesi fazla çıkmış olacak ki iki kaşının arasından beyaz bir tebeşir parçasının sektiğini gördüm ve “Nereye düştüm Allah’ım, bu 7 sene nasıl geçecek” dedim içimden!
7 yıllık Eskişehir Maarif Koleji yatılı okul hayatımda ilk arkadaşım olarak Mesut Şanlı, ilk öğretmenim olarak da Ms O'Connor çıkmıştı karşıma; kader ağlarını 3 Ekim 1969'da örmeye başlamıştı.
O 7 sene geçti; ardından neredeyse 45 sene daha geçti.
