Ağlamak
Zaman durağan mütemadiyen,
Ortalık güz renginde,
Her yer susmuş,
Her yer sarı hüzün,
Gün gelir; kırılgan bulutlar dağılır,
alabildiğine değişir herşey,
Şimdilerde soğuk esse de birazcık rüzgar
İkbaline bir güneş doğar pencerenden,
Sımsıcak değer omuzlarına
Dağılır zifiri karanlıklar,
Heyhat!
Gök; mavi,
Toprak; ana,
Kucaklaşır insanlar
ebem kuşağı misali,
Hele bir nevbahar gelsin,
Uzansan yıldızlara değecekmişsin gibi,
Artık tutamazsın içindeki o masum
çocuğu...
Kimbilir!Görecek ne güzel günler, muştular var,
Tan öteleri her mevsim taze bir bahar,
Umut; göz bebeklerin senin,
inanç; yanıbaşında
Bir rüya cenneti göreceklerin var
ağlama...
Mehtap YILMAZ
